Blonde (2022) บลอนด์
เรื่องย่อ
หยิบยกเรื่องราวของไอคอนคนสำคัญคนหนึ่งของฮอลลีวูดอย่างมาริลีน มอนโรมาบอกเล่าใหม่ได้อย่างโดดเด่น Blonde จากวัยเด็กที่ไม่ค่อยมั่นคงของเด็กสาวที่ชื่อนอร์ม่า จีน สู่การก้าวไปเป็นดาราดังและความรักความสัมพันธ์สุดยุ่งเหยิง โดยเล่าผ่านทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่งที่เส้นแบ่งแสนเลือนราง เพื่อสำรวจช่องว่างระหว่างตัวตนที่เปิดเผยแก่สาธารณชนกับตัวตนที่เป็นส่วนตัวของเธอ
ผู้กำกับ
- Andrew Dominik
บริษัท ค่ายหนัง
- Plan B Entertainment
นักแสดง
- Ana de Armas
- Lily Fisher
- Julianne Nicholson
- Tygh Runyan
- Michael Drayer
- Sara Paxton
โปสเตอร์หนัง
รีวิว
มาริลิน มอนโร Blonde สาวสัญลักษณ์ทางเพศที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก กำลังถ่ายฉากกระโปรงเปิดในตำนาน ในภาพยนตร์เรื่อง The Seven Year Itch เมื่อปี 1955 ซึ่งฉากนี้ถ่ายทำในนิวยอร์ก ต่อหน้าผู้ชมและสื่อจำนวนมาก ฉากกระโปรงเปิดชื่อดังของมอนโรนั้น ถ่ายทำกันตอนตีหนึ่งของวันที่ 15 กันยายน ปี 1954 ที่หัวมุมถนนเล็กซิงตันตัดกับถนนสาย 52 ในนิวยอร์ก มอนโรสวมเดรสสีขาวของ ดีไซเนอร์วิลเลียม ทราวิลลา (ที่ประมูลไปได้ถึง 4.6 ล้านเหรียญ เมื่อปี 2011) ยืนอยู่เหนือช่องลมของรถไฟใต้ดินจริงๆ และถ่ายทำไปถึง 14 เทค กินเวลาราว 3 ชั่วโมง ท่ามกลางช่างภาพ 100 คน
และฝูงชนที่มามุงดูดาราสาวคนนี้ราว 2,000 คน (ว่ากันว่า ทุกครั้งที่ลมพัดกระโปรงเธอเปิดขึ้น ก็จะมีเสียงร้อง ‘วู้ว’ เกิดขึ้น) ทว่าทั้ง 14 เทคที่ถ่ายไปในคืนนั้นใช้ไม่ได้เลย เนื่องจากเต็มไปด้วยเสียงรบกวนของผู้คนรอบข้าง สุดท้ายมอนโรต้องกลับไปถ่ายฉากนี้ซ้ำอีกรอบ ที่โรงถ่ายของฟ็อกซ์ในแคลิฟอร์เนียและถูกใช้ในหนัง ส่วนฉากที่ถ่ายในโลเกชั่นจริงนั้น ก็ได้ถูกนำไปใช้เป็นภาพโปรโมตและโฆษณา หากใครได้ดูหนังจริงจะเห็นว่า ไม่มีช็อตใดที่เห็นมอนโร ยืนกระโปรงเปิดแบบเต็มตัวดังที่เห็นในหน้านี้เลย และฉากสุดคลาสสิกนี้กลายเป็นภาพไอคอนของมาริลีน มอนโร ที่คนจดจำได้มากที่สุดจนถึงทุกวันนี้
หากคุณจะสร้างเรื่องราวชีวิตของหนึ่งในดาราดังแห่งศตวรรษที่ 20 ขึ้นมา Blonde ทำไมไม่ไปที่นั่นล่ะ เพราะมันมืดมนที่สุด มีบางฉากที่ “สร้างขึ้น” ซึ่งพูดตรงๆ ว่าให้อภัยไม่ได้เลย สิ่งที่ทำให้ฉันนั่งจ้องหน้าจอตลอดเวลาคือ Ana de Armas ความสามารถและความกล้าหาญที่ยอดเยี่ยม ฉันสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ในโรงภาพยนตร์กับคนอื่นๆ ฉันไม่รู้ เพราะในความเป็นส่วนตัวที่บ้าน ฉันสามารถลุกขึ้นเดินไปเทเครื่องดื่มและตะโกนใส่หน้าจอได้ เช่น ตอน Kennedy ที่แย่มาก ทำไมนะเหรอ? โดยเฉพาะตอนนั้นทำให้ฉันตั้งคำถามถึงเจตนาของผู้สร้างภาพยนตร์ ดังนั้น ใช่ ตอนนี้ฉันบอกได้แล้วว่าได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว ฉันชอบบางฉากและเกลียดบางฉาก
น่าเสียดายที่เรื่องราวทั้งหมดถูกลดทอนลงเหลือเพียงโศกนาฏกรรม (และความเลวร้าย) ที่เกิดขึ้นร่วมกันในชีวิตอันสั้นของเธอในวัย 36 ปี อย่าเข้าใจฉันผิด Ana de Armas เข้าใจบทบาทนี้ดีและทุ่มเทเต็มที่ (ขอพระเจ้าอวยพรโหนกแก้มของเธอ!) นอกจากนี้ เธอยังได้รับการสนับสนุนที่คุ้มค่าจากแผนกภาพ การออกแบบงานสร้าง เครื่องแต่งกาย และการแต่งหน้า จุดที่น่าผิดหวังที่สุดคือบทภาพยนตร์ที่ขาดการเชื่อมโยงระหว่างเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตของ Monroe ที่ไม่ต่อเนื่องกันอย่างมาก อีกครั้ง ตอนเหล่านี้แต่ละตอนถูกลดทอนลงเหลือเพียงจุดพล็อตที่ซ้ำซาก เช่น พ่อที่หายไป การทำแท้ง การแต่งงานที่ล้มเหลว และที่สำคัญที่สุดคือการจ้องมองของผู้ชาย
ผู้เขียนบทและผู้กำกับ Andrew Dominik มองว่า Marilyn Monroe และ Norma Jeane เป็นบุคลิกที่แตกต่างกันสองบุคลิก โดยบุคลิกแรกเป็นการปกปิดตัวละครที่โศกเศร้าบนหน้าจอ อีกครั้ง เนื่องจากภาพยนตร์สนใจแต่การนำเสนอด้านที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอเท่านั้น ในฐานะผู้ชม เรารู้สึกไม่เชื่อมโยงกันตั้งแต่ต้น โดยเฉพาะเมื่อภาพยนตร์ดำเนินไปนานถึง 160 นาทีที่น่าเบื่อหน่าย นอกจากนี้ Blonde ฉันไม่ชอบการเปลี่ยนผ่านระหว่างขาวดำและภาพสีตรงกลางบางฉากเป็นพิเศษ
ประเด็นสำคัญคืออะไร? โดยพื้นฐานแล้ว ภาพยนตร์เรื่องนี้ปล่อยให้อาร์มาสรับหน้าที่หลักๆ เนื่องจากบทภาพยนตร์พยายามมองเธอเป็นเพียงวัตถุแห่งความปรารถนาเท่านั้น แน่นอนว่ามีช่วงที่น่าโต้แย้งหลายช่วงในภาพยนตร์ และหากนั่นไม่ใช่ฉากที่มีทารกในครรภ์พูดได้ ฉันคงกำลังฝันถึงมันทั้งหมด นี่ไม่ใช่สิ่งที่นอร์มาต้องการให้มองว่าเป็น “มรดก” ของเธอ และทั้งสองเรื่องที่ Netflix คิดขึ้นมาจนถึงตอนนี้เกี่ยวกับมาริลีน มอนโร (ใช่ ฉันกำลังมองคุณอยู่ The Mystery of Marilyn Monroe: The Unheard Tapes) ก็ดูไม่น่าสนใจ
นี่เป็นภาพยนตร์ที่น่าผิดหวังอย่างแท้จริง ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอเรื่องราวชีวิตของมาริลีน มอนโรที่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ไร้ชีวิตชีวา และไม่ต่อเนื่อง หรือแทบจะเรียกว่าเป็นตอนๆ เลยทีเดียว ประการแรก ฉันตัดสินใจไม่ได้ว่า Ana de Armas คือ Lady Gaga หรือ Scarlett Johansson กันแน่ (ฉันคิดว่าทั้งคู่น่าจะแสดงได้ดีกว่า) เพราะเธอแสดงได้เข้มข้นแต่ไม่เกี่ยวข้องเลย เราดำเนินเรื่องไปทีละบทในชีวิตของเธอ โดยมีบทสนทนาที่ค่อนข้างอ่อนแอและไม่สร้างแรงบันดาลใจ และการให้คะแนนที่แทรกแซงมากเกินไป ซึ่งกลายเป็นเรื่องตื้นเขินและน่าเบื่อมากขึ้นเรื่อยๆ การถ่ายภาพพยายามอย่างเต็มที่
แต่ก็ทำให้เรารู้สึกถึงความใกล้ชิด แต่ทุกอย่างถูกนำเสนอในลักษณะที่เป็นทางการและไม่เป็นธรรมชาติ ทำให้หลายครั้งยากที่จะบอกได้ว่าเธอคือผู้หญิง “ตัวจริง” หรือไม่ การแต่งงานของเธอถูกถ่ายทอดออกมาในรูปแบบที่แทบจะเรียกได้ว่าน้อยนิด และความสัมพันธ์ของเธอกับ JFK ก็ลดน้อยลงจนกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ลำเอียงและน่ารังเกียจอย่างเหลือเชื่อ ไม่แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นอย่างไร ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีจิตวิญญาณเลย Blonde นอกจากความมีเสน่ห์ของเธอ ซึ่งถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น เราก็ไม่ได้รับรู้ถึงความแตกต่างเล็กๆ น้อยๆ ของตัวละครของเธอเลย
เรามักจะเดากันอยู่เสมอว่าเธอได้กลายเป็นซูเปอร์สตาร์ได้อย่างไร และเธอกลายเป็นคนติดเหล้าและยาได้อย่างไรอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความรู้ที่มีอยู่ของผู้ชมและความรักที่มีต่อผู้หญิงที่มีข้อบกพร่องคนนี้เป็นส่วนใหญ่ เอเดรียน โบรดี้และบ็อบบี้ แคนนาเวลไม่มีโอกาสได้เสริมอะไรมากนัก เพราะสามีของเธอและความสัมพันธ์ที่คาดเดากันสูงระหว่างเธอกับชาร์ลี แชปลิน จูเนียร์ (ซาเวียร์ ซามูเอล) และเอ็ดเวิร์ด จี โรบินสัน จูเนียร์ (สกู๊ต แม็กแนรี)
หุ้นส่วนร่วมก่ออาชญากรรมที่มีรสนิยมทางเพศคลุมเครือของเขา แสดงให้เห็นว่าบางคนใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยและเสเพลเหมือนที่ฮอลลีวูดเคยใช้ชีวิตมา แต่ตัวละครของพวกเขาก็ยังมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม และเราต่างก็ต้องใช้จินตนาการของตัวเองเป็นส่วนใหญ่ หนังเรื่องนี้ยาวเกินไปมาก และในโรงภาพยนตร์ที่แน่นขนัด ฉันมักจะเห็นคนมองไปที่เพดานบ่อยเกินไป แม้ว่าจะดูได้ แต่ก็ถือเป็นโอกาสที่พลาดไปจริงๆ ที่จะนำเสนอเรื่องราวที่น่าสนใจและน่าติดตามเกี่ยวกับผู้หญิงที่เป็นสัญลักษณ์ที่สุดคนนี้
ดูหนังออนไลน์ ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน
Empress Wu (1963) พระนางบูเช็กเทียน
6.3